ثمره عشق ما

دو هفته تعطيلي تابستوني برنامه ريزي بود كه آموزشگاه پارس برا بچه ها انجام داده بود. ما هم از اين فرصت استفاده كرديم و يك هفته رو به شمال اختصاص داديم و يه هفته هم شيراز.

سفر شمال مثل هميشه خوب و عالي بودو بهتر از همه اينكه تو گرماي چله ي تابستون تهران يه هواي فوق العاده خنك و باروني رو تو شهسوار داشتيم. تا ميتونستيم بارون بازي كرديم و كمبود هواي تميز رو جبران كرديم.

اما برگشتمون مثل هميشه با گريه زاري و لجبازي هاي صد چندان برابر كيارش همراه بود. البته اصرارهاي اين دفعه اش برا موندن يه رنگ و بوي ديگه داشت و انگار كه واقعا عزمش رو جزم كرده بود كه بدون من و بابا بودن رو اونم با يه فاصله ۳۰۰ كيلومتري تجربه كنه . هيچ جايزه و وعده و وعيدي راضيش نكرد و آخر سر مجبور شديم بابارضا رو تا يه جاهايي با خودمون تو ماشين برگردونيم و از وسطاي راه پياده اش كنيم كه بازم به بدترين شكل ممكن كيارش جدا شد.

تو راه كلا با من و بابا قهر بود و مي گفت : من شما دو تا رو از ته دل دوست ندارم من واقعا ميخواستم بمونم 

تنها دليلي كه باعث شد به زور برگردونيمش اين بود كه دو روز بعدش بليط شيراز رو داشتيم و به همه هم گفته بوديم كه ميايم (البته من و كيارش) و نمي شد كنسلش كنيم.

به هر حال اين آقا كوچولو به خونه برگشت. اما من و بابا مرتضي تصميم جدي گرفتيم كه يه برنامه براش بذاريم و يك هفته اي بذاريمش شمال تا واقعا بدون ما بودن رو تجربه كنه و به اين خواسته اش برسه.فعلا كه تمرينات كنسرت كلاس موسيقي جدي هست. آخراي شهريور ماه شايد اين پروژه عملي بشه.

خدا رو شكر شوق و ذوق سفر شيراز باعث شد كه خيلي زود كيارش از اون حال و هواي بد در بياد.سفر شيرازمون دو نفره بود ،‌من و پسرم.

اولين ديدار كيارش و دختر خاله محبوبش ماهك تو گل فروشي بود، هر دو تاشون از ديدن هم به شدت ذوق كرده بودن و مخصوصا محيط رمانتيك گل فروشي هم اين ديدار رو جذاب تر كرد

اون چند روز سعي كردم كامل باب ميلش رفتار كنم. بيشتر دوست داشت وقتش رو با فرنيا و ماهك بگذرونه كه همين كار رو هم كرديم، يك روز كامل رو با فرنيا بدون مامان گذروند و يك روز هم با ماهك بود. اكثر بازي ها و بيرون رفتن هاشون هم با هم بود.

شهر بازي مجتمع تجاري زيتون-شيراز

برا اينكه به آقا كيارش ثابت كنيم كه استان فارس هم ييلاق هاي زيبايي داره يه روز رو از صبح تا شب در پولاد كف گذرونديم. يه منطقه خنك و زيبا در ۱۰۰ كيلومتري شيراز. تپه هاي اين منطقه از اوايل دي ماه به پيست اسكي تبديل ميشه.

سرماي پولاد كف هم به حدي بود كه به راحتي تو مرداد ماه مي شد سوئيشرت يا حتي كاپشن پوشيد. از اونجايي كه اين سرما رو پيش بيني نكرده بودم و لباس آستين بلند برا كيارش بر نداشته بودم موقع سوار كاري پسر كوچولو مجبور شد بلوز فرنيا رو بپوشه و خيلي هم نگران بود كه لباسش دخترونه است و آخر سر به زور و بلا راضي شد تنش كنه:‌

همونطور كه فكر مي كردم سفر شيراز هم به اندازه شمال برا كيارش جذاب بود و حسابي از شلوغ بودن محيطش و ديدن فاميل لذت برد.